Wednesday, August 31, 2011

Veel

Soms is het leven gewoon veel tegelijkertijd. Hoe kan je dan uitleggen wat er allemaal gebeurd is en aan het gebeuren is? Hoeveel letters Mira al kan schrijven, hoe je de dood van een grootvader (89) ver weg beleeft, hoe heet de zon soms al prikt op het einde van de winter, hoe mijn schoonzus wachtend in verwachting is, maanden van platliggen uit voorzorg om een vroegtijdige bevalling te vermijden, hoe Maya geen schrik meer heeft van de hond die even groot is als zij, hoe Mira niet ophoudt tot ze weet hoe je "I love Mama" voor haar spelt, hoe Malini in haar zwemles min of meer doet waar ze zin in heeft, en niet alleen in de zwemles, hoe Parul elke week een druk schema afwerkt van twee dagen school voor de ene, drie voor de andere, muziek, sport, Maya haar dutjes en af en toe even naailes, hoe mijn grootmoe in Mortsel rustig wacht op haar einde, hoe ik nog wel kan spreken tegen haar maar zij niet meer, maar ze luistert, hoe de sneeuw hier in de heuvels dit jaar smelt voor we erheen raken, hoe een universiteitsvriendin in Antwerpen aan haar levenseinde komt, hoe ik voor het werk toch niet naar Beiroet ga dit jaar, maar wel Kuala Lumpur, hoe mijn jongste broer naar werk zoekt, hoe soms plots de woestijnen van dit land even komen binnenwaaien, een verhaal op het werk van iemand haar vader over auto ongelukken met kangoeroes zonder andere getuigen dan de meute kangoeroes, over hoe Pukkelpop hier een nieuwsfeit is, over hoe dit natte jaar voor zoveel nieuw gras gezorgd heeft dat de bosbranden deze zomer weer heet gaan worden, over die Belgische bezoekers die toch nog niet komen want het is gewoon ver, over die platte band deze week die mij voor het eerst noopte om de auto op te krikken, vast te stellen dat je het wiel er niet afkrijgt zonder de bouten eerst los te maken op de grond, dus dubbel krikwerk, hoe komt het dat mijn vader me dit nooit geleerd heeft, misschien omdat we te weinig klapbanden reden, hoe mensen trots zijn op koffie hier in Melbourne, veel gestoomde melk en take away koffie, maar het is lekker, hoe politiek hier een boksmatch is tussen twee grote partijen, groen is hier radicaal, hoe Maya plots een nachtje doorslaapt, hoe Malini dan weer in het midden van de nacht schrik heeft van de tijger, hoe ik nog altijd geen bevredigend antwoord heb over vragen over de politieke crisis in Brussel en hoe ik altijd de vraag krijg of ik een Frans accent heb, hoe?

Hoe kan je dat allemaal vatten, misschien met een foto.


2 comments:

Jeroen D said...

je moet soms misschien niet teveel nadenken bij dit alles maar het gewoon laten gebeuren denk ik. Mooi geschreven in ieder geval. groetjes, JeroenD

els said...

Heel fijn om te lezen! (o.a.omdat het zo mooi geschreven is :-))