Knuffel aan een aboriginal

Melbourne is een stad die er prat op gaat om heel multicultureel te zijn, al van toen de goudzoekers hier massaal toekwamen. Dat woord dekt natuurlijk vele ladingen en doet mij altijd aan het Zuiderpershuis denken. Ik heb in de twee maanden hier in Glen Waverley eigenlijk al meer mensen van Chinese en Indische origine gezien dan de oorspronkelijke bevolking of de witte ' settlers '. De aboriginals wonen meer in het noorden en niet zo in grote steden, maar de blanken zijn hier helemaal niet overal in de meerderheid. Maar wat is dat multiculturele dan precies? De sushi in de winkelcentra, of de massagesalons, de goede Italiaanse koffie of de Griekse restaurants? Het was op de Queen Victoria -avondmarkt vorige woensdag dat ik er echt voor het eerst van kon proeven. Deze zomerse traditie is eigenlijk wat zoals de night markets in bijvoorbeeld Bangkok. Het is lekker fris ‘s avonds dus gaan mensen op stap om iets te eten, te kopen en voor wat vertier. Het lijkt eigenlijk wat op het marktje bij Sfinks maar dan groter. Hier houden ze het in grote overdekte hallen in victoriaanse stijl. Er was enorm veel volk uit alle windstreken. Mensen in alle kleuren lieten zich masseren, kochten kleren, sieraden, aten noedels en dronken sangria met massa’s ijsblokjes. Wij hadden er afgesproken met Vira en Peter om een Servische muziekgroep te gaan luisteren. Opzwepend als ze waren met hun volksdansers kwamer er wel wat mensen in beweging, waaronder ook Malini. Plots zag ik een traditioneel geklede Serv dansen met een Chinese dame die meedeed aan de initatie, vol overgave, ik merkte ook een aboriginalfamilie op die aan het toekijken was en gauw ook mee begon te bewegen tussen blanke, Asiatische, Indische en mediterrane types. Maar dit was geen Sfinx, dit was gewoon de avondmarkt midden in de stad.

Aboriginals leven dan wel vooral in het noorden, hier huisden vroeger wel enkele stammen maar het klimaat is te koud en te nat om permanent hier te wonen volgens hun gebruiken. Vandaar dat ik er nog geen gezien had, in onze wijk Glen Waverley zie je vooral mensen van chinese afkomst omdat die goed studeren en toegang krijgen tot de goede scholen hier. 

 

Ik weet niet wat kleine Maya bezielde maar toen ze op de grond zat te spelen tidens het concert strekte ze plots haar armen uit en omarmde innig de mevrouw die voor haar zat. Die draaide zich om, het was de moeder van die ene aboriginal familie, ze glimlachde begrijpend naar het kleine kind. Ik vond het ontroerend dat ze precies die mevrouw zo aanraakte. Het deed me onwillekeurig denken aan het symbolisch sterke gebaar van voormalig eerste minister Whitlam. Die gaf aan de aboriginal-oudste Vincent Lingiari een handvol zand. Door het zand in zijn hand te strooien gaf hij een deel voorouderlijk land terug aan zijn traditionele bewoners.