Salt wedding anniversary coming up

In November we will remember that great wedding 8 years ago in Jaipur and in Mortsel.

Maya rolling

Maya way of communicating that she is not ready for bed.

Australia day: Assepoester

Australia day, 26 januari, de dag dat Captain Arthur Phillip de vlag hees in wat nu Sydney heet, dat was in 1788. Sinds gisteren is het ook de dag dat de eerste minister haar schoen verloor terwijl ze wegliep voor een groep aboriginals.

De aboriginals zelf noemen 26 januari invision day. De rappers van Juicy media gaan in een filmpje op zoek naar de essentie van deze nationale feestdag die in de laatste jaren meer en meer nationalistisch geworden is. Ze vinden alvast dat de naam amnesia-day beter zou passen.

Maar terug naar de schoen. Wij hadden een aangename dag in het park naast het lokale parlement in Melbourne waar verschillende aboriginal-groepen traditionele en moderne dans brachten. Ergens best ontroerend om desondanks een pijnlijke geschiedenis mensen hun eigen cultuur trots te zien beleven.

In Canberra ging het er iets intenser aan toe. De eerste minister verloor haar schoen toen haar veiligheidsmensen haar brutaal evacueerden omwille van een groep aboriginals en activisten die buiten het restaurant stonden te roepen. Het nieuws ging de wereld rond, zelfs een Armeense nieuwssite bracht dit verhaal, ze hebben het op hun site wel over "rebellen", maar in de praktijk waren het een vreedzame groep mensen die beledigd waren door (een interpretatie) van een uitspraak van de leider van de liberale partij. Die had namelijk iets gezegd dat erop neerkwam dat de tentambassade van de aboriginals niet meer relevant is. Die ambassade bestaat dit jaar 40 jaar, hier is een mooi radioprogramma over de tentambassade en de strijd voor meer rechten voor aboriginals.

Het hele gedoe raakte mij, omdat de bodyguards serieus overgereageerd hebben, dit was geen echt gevaar, omdat die mensen daar met recht en reden stonden, ook al vertegenwoordigen ze niet alle aboriginals, omdat je als politieker ook kan zeggen dat je met hen komt spreken in plaats van gewoon weg te lopen.

Dit filmpje van de schoen werd nadien opgenomen en getuigt, (los van alle politiek die ik jullie even bespaar), van een goed gevoel voor humor.

Oh ja, de schoen hebben ze gewoon teruggegeven. De minister kon die niet komen ophalen zonder al te veel stemmen te verliezen.

2011-12

26 juni 1926 - 5 september 2011

Vandaag de begrafenis in Gooik. 'Jij was helemaal de grootmoe die ik had gewild en je zal het altijd zijn.'

Jeroen

Veel

Soms is het leven gewoon veel tegelijkertijd. Hoe kan je dan uitleggen wat er allemaal gebeurd is en aan het gebeuren is? Hoeveel letters Mira al kan schrijven, hoe je de dood van een grootvader (89) ver weg beleeft, hoe heet de zon soms al prikt op het einde van de winter, hoe mijn schoonzus wachtend in verwachting is, maanden van platliggen uit voorzorg om een vroegtijdige bevalling te vermijden, hoe Maya geen schrik meer heeft van de hond die even groot is als zij, hoe Mira niet ophoudt tot ze weet hoe je "I love Mama" voor haar spelt, hoe Malini in haar zwemles min of meer doet waar ze zin in heeft, en niet alleen in de zwemles, hoe Parul elke week een druk schema afwerkt van twee dagen school voor de ene, drie voor de andere, muziek, sport, Maya haar dutjes en af en toe even naailes, hoe mijn grootmoe in Mortsel rustig wacht op haar einde, hoe ik nog wel kan spreken tegen haar maar zij niet meer, maar ze luistert, hoe de sneeuw hier in de heuvels dit jaar smelt voor we erheen raken, hoe een universiteitsvriendin in Antwerpen aan haar levenseinde komt, hoe ik voor het werk toch niet naar Beiroet ga dit jaar, maar wel Kuala Lumpur, hoe mijn jongste broer naar werk zoekt, hoe soms plots de woestijnen van dit land even komen binnenwaaien, een verhaal op het werk van iemand haar vader over auto ongelukken met kangoeroes zonder andere getuigen dan de meute kangoeroes, over hoe Pukkelpop hier een nieuwsfeit is, over hoe dit natte jaar voor zoveel nieuw gras gezorgd heeft dat de bosbranden deze zomer weer heet gaan worden, over die Belgische bezoekers die toch nog niet komen want het is gewoon ver, over die platte band deze week die mij voor het eerst noopte om de auto op te krikken, vast te stellen dat je het wiel er niet afkrijgt zonder de bouten eerst los te maken op de grond, dus dubbel krikwerk, hoe komt het dat mijn vader me dit nooit geleerd heeft, misschien omdat we te weinig klapbanden reden, hoe mensen trots zijn op koffie hier in Melbourne, veel gestoomde melk en take away koffie, maar het is lekker, hoe politiek hier een boksmatch is tussen twee grote partijen, groen is hier radicaal, hoe Maya plots een nachtje doorslaapt, hoe Malini dan weer in het midden van de nacht schrik heeft van de tijger, hoe ik nog altijd geen bevredigend antwoord heb over vragen over de politieke crisis in Brussel en hoe ik altijd de vraag krijg of ik een Frans accent heb, hoe?

Hoe kan je dat allemaal vatten, misschien met een foto.

Ganesh schilderijen

Mijn schoonmoeder is eergisteren uit Melbourne naar India vertrokken om de assen van haar man tot aan de bron van de Ganges te brengen. Zijn overlijden vorig jaar in november lijkt plots weer dichtbij, ook al is het al meer dan negen maanden geleden. Intussen spreken onze kinderen vloeiend Engels, krijgen ze binnenkort een Australisch nichtje of neefje erbij.

Mijn schoonvader schilderde graag en hij maakte wel tien schilderijen van de Indische olifantengod Ganesh, (die alle obstakels verwijderd). Mijn schoonmoeder heeft ze allemaal op foto en wil ze in India laten afdrukken op canvas, want de schilderijen zijn nu bij familieleden over de hele wereld.

Ik wens haar eens goede reis.

Jeroen